Vakantie Schotland 2013

In totaal zijn we twee hele dagen op de Orkneys geweest, en dan nog alleen op het hoofdeiland. Op het hoofdeiland is dan eigenlijk alleen het westelijke deel het meest interresant. Op het gedeelte oostelijk van Kirkwall, wat ongeveer in het midden van het eiland ligt, is niet veel te bezichtigen.

Donderdag hebben we dus het westelijke deel van het hoofdeiland verkend. Als eerste naar Skara Brae gereden. Dit is ongeveer 5000 jaar oude nederzetting die in de 19e eeuw bij toeval is ontdekt. Er is nog verbazend veel van de huizen bewaard gebleven. Je kan er rondom heen lopen, je mag er niet in. Daarom is er bij het informatie centrum een dergelijk huis nagebouwd waar je wel in kan. Van het informatiecentrum naar de oude nederzetting zelf loopt een tijdlijn pad met stenen met daarop diverse gebeurtenissen uit de laatste 5000 jaar. Het pad begint bij het heden en eindigt bij de nederzetting bij 3000 v.Chr.

Bij de nederzetting staat ook het huis van de ontdekker van Skara Brae, Skaill House. Een groot gebouw, bijna een kasteel. We zijn daar ook nog even doorheen gelopen. Het huis is tot ver in de 20e eeuw bewoond geweest. In de jaren 90 is het gerestaureerd en het interieur van het huis ziet er uit zoals het er uitzag in de jaren 50 van de vorige eeuw.

Na het bezoek aan Skaill House zijn we naar Birsay, gereden. Daar is een eiland, Brough of Birsay geheten, waar je bij eb via een pad heen kan lopen. Op het eiland is ook een oude Viking nederzetting die we even hebben bekeken. Vervolgens verder het eiland op gelopen om te zien of er nog papegaaiduikers te zien waren. Maar die waren helaas allemaal al op zee. We hebben ze alleen in de verte zien vliegen. Vervolgens terug gelopen naar het vasteland en naar een tearoom gereden om wat te drinken.

Vanuit de tearoom zijn we naar Yesnaby gereden om het Yesnaby Castle te bekijken. Dit is geen echt kasteel, maar een grote rechtop staande rots in zee. Het bleek vanaf de parkeerplaats nog een behoorlijk stuk lopen te zijn. Eenmaal daar aangekomen bleek het inderdaad een enorme rots te zijn, die alleen in zee staat op twee fragiel uitziende poten. Of hij zo bij de eerste de beste storm zou kunnen omvallen. Een stukje eerder staat nog een dergelijk rots, die echter nog met een klein stukje aan het vaste land vast zit.

Van de steencirkel van Brodgar staan van de oorspronkelijke 60 stenen er nog 27 overeind. Het is een perfecte cirkel met een diameter van 103,7 meter die is omgeven door een 10 meter brede en 3 meter diepe gracht. Net als Skara Brae stamt dit monument uit het Neolithische tijdperk, uit ongeveer 3000 v.Chr. Het is dus bijzonder dat in die 5000 jaar bijna de helft van de oorspronkelijke stenen nog steeds overeind staan.

De tweede dag op Orkney hebben we het minder interessante, oostelijke deel van het hoofdeiland verkend. Als eerste naar het schiereiland Tankerness, naar Rerwick Head, gegaan. Hier staan nog een aantal bunkers waarin in de beide wereldoorlogen kanonnen stonden. Nu is daar weinig meer van te zien. We hebben er een korte wandeling gemaakt, verder is er weinig te beleven. Het tweede schiereiland is Deerness waar we naar Mull Head zijn gegaan. Hier kun je ook een wandeling maken langs de kust, maar je ziet weer dezelfde kliffen en zeevogels als overal op Orkney, dus de meer dan 5 km lange wandeling hebben we niet gedaan. We zijn wel even naar de Gloup gelopen. Een deels ingestorte grot aan de kust die je vanaf een platform kan bekijken. Je kan er niet in.

Zoals reeds eerder vermeld is Kirkwall de hoofdstad van Orkney, de stad waar ook ons appartement is gelegen. In Kirkwall hebben de St. Magnus kathedraal bekeken waarvan de oudste delen al bijna 900 jaar oud zijn. Het volgende bezoek was aan het Earls Palace en Bishops Palace, beide tegenover de kathedraal. Althans de ruïnes van de twee. Het Earls Palace moet in zijn tijd een mooi paleis zijn geweest. Er staat nog wel het een en ander van overeind zodat je indruk krijgt hoe het er in het verleden moet hebben uitgezien. Van het Bishops Palace is echter niet zo veel meer over. De toren staat er nog wel en die kan ook nog worden beklommen en bied dan een mooi uitzicht over Kirkwall. Na het bezoek aan beide paleizen zijn we nog wat door de winkelstraat gelopen, maar toen het begon te regenen zijn we terug gegaan naar ons appartement.

Zaterdag 10 augustus was het na drie dagen tijd om terug te keren naar het vasteland van Schotland. Zoals inmiddels gebruikelijk regende het weer eens toen we de auto inpakten. Het was de afgelopen dagen op de Orkneys niet warm geweest maar in het algemeen was het wel droog. Omdat de ferry pas om 14:30 vertrok vanuit de haven van St. Margaret's Hope hebben we onderweg daarheen nog het één en ander bezocht.

Als eerste hebben we een bezoek gebracht aan de Italian Chapel. Deze kapel is tijdens de Tweede Wereldoorlog gebouwd door Italiaanse krijgsgevangenen die hier werkten aan de Churchill Barrier. Eén van de barakken in het kamp hebben ze verbouwd tot een kapel. Ze hebben het van binnen fraai beschilderd zodat het lijkt of er echte stenen en tegelwerk is aangebracht. Ook is er een altaar en hebben ze een metalen koorhek van blikjes gemaakt.

Vanaf de Italian Chapel zijn we naar de 'Tomb of the Eagles' gereden. Hier zijn twee dingen te bekijken, de resten van een gebouw uit de bronstijd en een grafheuvel. In het bezoekerscentrum kregen we eerst over beide een uitgebreide uitleg. Daarna konden we naar buiten om ze te bezoeken. Ze zijn niet direct bij het bezoekerscentrum, de resten van het gebouw zijn een halve mijl lopen en naar de grafheuvel is ook nog eens een halve mijl. Het was gelukkig inmiddels stralend weer geworden, dus het was een aangename wandeling. Bij het huis uit de bronstijd was niet veel meer te zien, wat stenen die vroeger de muren vormden. Van de grafheuvel was meer over. Deze grafheuvel is in 1958 ontdekt door een boer, Ronnie Simison. In de grafheuvel trof hij naast de schedels van zo'n 30 personen ook de restanten aan van zo'n 14 zeearenden. Vandaar ook de naam 'Tomb of the Eagles'. De grafheuvel kun je in door een erg kleine ingang. Er was voorzien in een soort trolley waar je op kon liggen om jezelf aan een touw door een tunnel de grafheuvel in te trekken. Verder was er daar binnen niet zo veel te zien. Eenmaal weer terug in de buitenlucht zijn we via een andere route terug gewandeld naar het bezoekerscentrum en vervolgens naar de haven van St. Margaret's Hope gereden om terug te varen naar het vasteland van Schotland.

Terug op het vasteland zijn we in één ruk naar Lairg gereden via een vrije eenzame weg door de Highlands. De TomTom wilde een andere route, maar die was grotendeels hetzelfde als de heenreis, dus zijn we eerst langs de noordkust gereden en bij Tongue zijn we naar het zuiden gegaan richting Lairg. We hadden gehoopt daar snel een B&B te kunnen vinden, maar de enige die nog iets vrij had, had slechts een 2-persoons kamer beschikbaar. Het Highland hotel er tegenover had ook geen kamers meer, maar die hebben we nog diverse accommodaties in de omgeving gebeld. Helaas zonder resultaat. Toen ze er echter achter kwamen dat we maar 1 kind hadden en geen 2, bleek dat ze nog een grote kamer hadden waar wel een bed bij kon worden gezet. Die hebben we toen direct genomen.