Vakantie Schotland 2013

Op woensdag 24 juli zijn we aan het begin van de middag naar de haven van IJmuiden gereden waar we rond 3 uur aankwamen. We moesten na het inchecken nog ongeveer een uur wachten voor we aan boord van de 'King Seaways' van DFDS Seaways konden rijden. Tijdens het wachten begon het ook te regenen, maar toen we aan boord gingen was het al weer droog. We hadden een 4-persoons buitenhut die voor de komende ruim 16 uur onze woning zou zijn. Na ons te hebben geïnstalleerd in de hut hebben we wat over het schip gelopen. Om 17:30 werden de trossen los gegooid en vertrokken we richting de Noordzee. De zee was erg kalm en het was schitterend weer. We hebben in de Mermaid bar op het bovenste dek heerlijk in de zon gezeten onder het genot van een drankje. Voor 20:30 hadden we een reservering in het 7-seas buffet restaurant waar we tot tegen 22:00 uur hebben gezeten. Daarna terug naar de hut om een beetje op tijd te kunnen gaan slapen.

Van dat slapen was helaas niet veel terecht gekomen, door het constante lawaai van de motor en het trillen werden we wakker gehouden. Alleen Ciska heeft beter geslapen. Om 7 uur (NL tijd) werden we door het omroepsysteem gewekt. We hebben ons aangekleed en zijn vervolgens weer naar het restaurant gegaan voor het ontbijt. Na het ontbijt terug naar de hut om alles in te pakken en wachten op het aanleggen. Om 9 uur (NL), 10 uur Engelse tijd legden we aan in de haven van Newcastle. Dek voor dek werden de passagiers opgeroepen naar hun auto te gaan. Wij, op dek 6, waren het laatste aan de beurt. Vervolgens duurde het nog even voor we van boord konden rijden en daarna moesten we nog een tijd wachten voor we door de douane waren.

Vanuit Newcastle zijn we richting Schotland gereden. We zijn naar de kust ten oosten van Edinburgh gereden en zijn gestopt in St. Abbs. Hilleke had op de kaart gezien dat daar een Nature Reserve was, St. Abbs Head Nature Reserve. Toen we langs de kust daar heen reden zagen we dat het langs de kust erg mistig was. Eenmaal daar aangekomen was het nog steeds erg mistig. In het informatiecentrum hebben we wat gedronken en gegeten en vervolgens hebben we een wandeling naar St. Abbs Head gemaakt. Dit zijn kliffen die steil uit de zee oprijzen en waar veel zeevogels op nestelen. Helaas was er door de dichte mist niet veel van de steile kliffen en vogels te zien. We konden ze echter wel horen. We hebben een vrij lange wandeling gemaakt en tijdens de wandeling begon de mist ook langzaam weg te trekken. Dus uiteindelijk hebben we nog wel wat kliffen en vogels gezien.

Vanuit St. Abbs zijn we naar North Berwick gegaan waar het Scottish Seabird Centre is gevestigd. Het centrum zelf hebben we niet bekeken omdat we de toegang te duur vonden. We hebben alleen wat gedronken en gegeten in het restaurant en vervolgens hebben we een wandeling langs het water bij het centrum gemaakt. Na de wandeling zijn we naar Edinburgh gereden naar onze eerste B&B, Brae Lodge Guesthouse.

Aan het einde van de middag arriveerden we bij het Brae Lodge Guesthouse waar we hartelijk werden verwelkomd door Neil, de eigenaar. Hij hielp ons met het naar boven dragen van de bagage, onze kamer was namelijk op de eerste verdieping. Het was een behoorlijk ruime kamer met drie bedden. 's Avonds hebben we gegeten in een restaurant niet ver bij het guesthouse vandaan.

Vrijdag hebben we de hele dag in de stad Edinburgh doorgebracht. Op aanraden van Neil zijn we met de bus gegaan. Die stopt vlakbij de B&B en brengt je tot in het centrum van de stad. Daar aangekomen zijn we eerst naar de Tourist Info gelopen voor wat info over de stad en de omgeving. Vervolgens zijn we met een hop-on hop-off bus door de stad gegaan. Op diverse plaatsen zijn we uitgestapt. Onder andere bij het kasteel van Edinburgh en het Holyroodhouse paleis. Deze zijn beide gelegen aan de eindes van de zogeheten Royal Mile, een belangrijke straat in de stad. Het kasteel hebben we bezocht, daar zijn we ook lid geworden van Historic Scotland. Hiermee heb je gratis of met korting toegang tot de bij de organisatie aangesloten objecten. Ook kun je korting krijgen in de winkels en restaurants die eventueel bij die objecten aanwezig zijn.

Toen we wegreden bij het Holyroodhouse paleis begon het plots te regenen en waren we blij dat we in een bus zaten waar het het voorste deel overdekt was. Wij zaten daar omdat het niet overdekte deel vol zat. Die mensen kwamen toen het begon te gieten al snel naar voren. Nadat we met de bus weer terug waren bij de TI zijn we naar het Hardrock Café gelopen om een T-shirt te kopen en wat te drinken. We wilden er niet eten. Het bleek echter dat we er niet konden drinken omdat Ciska nog te jong is en niet in de bar mag zitten. Dus hebben we alleen wat kleding gekocht en hebben we ergens anders wat gedronken. Als laatste hebben we een bezoek gebracht aan de Real Mary King's Close experience. Hier ga je onder de huidige bebouwing van de stad en kom je in een deel van de vroegere middeleeuwse bebouwing. Deze is namelijk deels afgebroken om er nieuwe huizen op te zetten, maar een deel van de straten en huizen zijn nog intact en kunnen ondergronds nog bekeken worden. Erg boeiend om een stad zo eens vanaf de onderkant te bekijken. Na deze ervaring zijn we wat gaan eten en daarna terug met de bus naar het B&B.

Na weer een voortreffelijk ontbijt in de B&B hebben we afscheid genomen en zijn we vertrokken naar ons volgende adres in Glensaugh in de buurt van Aberdeen. Maar eerst zijn we een stukje naar het zuiden gagaan om een bezoek te brengen aan Rosslyn Chapel, bekend van de Da Vinci Code van Dan Brown, op slechts een paar kilometer van de B&B. Het blijkt een ware toeristentrekker te zijn. De entreeprijs is voor een kerk vrij hoog, Ciska was echter gratis. In de kerk zelf zijn fraaie beeldhouwwerken te zien, er mogen echter geen foto's in de kerk worden gemaakt. Wel van buiten. Na een klein uur hadden we de kerk wel gezien en zijn we naar de noordkant van de stad gereden naar de Forth bridge.

De Forth bridge is een van de bekendste spoorbruggen van Engeland. Het is een indrukwekkende, zeer solide aandoende brug tussen de plaatsen Queensferry en North-Queensferry ten noorden van Edinburgh. Vlakbij de brug vertrekt ook een boot voor een rondvaart, de 'Maid of the Forth'. Er zijn 2 tochten, 1 van 1,5 uur en 1 van 3 uur. Wij hebben de toer van 1,5 uur gedaan waarbij je er niet op het Inchcolm Island af gaat om daar te wandelen. Net voor het eiland ligt een kleiner eiland met daarop veel zeehonden. Nadat bij het Inchcolm Island een groot deel van boord was gegaan konden wij op het bovendek in de zon gaan zitten voordat de nieuwe passagiers, die op het eiland waren en terug gingen, aan boord kwamen. Na een rondje om het eiland zijn we weer terug gevaren naar de brug. Bij een restaurant tegenover de brug hebben we geluncht voor we zijn doorgereden naar ons volgende adres, Glensaugh Lodge.

Even na 6 uur kwamen we aan bij Glensaugh Lodge, een huis op een werkende boerderij. Ons appartement was in het huis van de eigenaars. Wel met een aparte voordeur. We werden bij aankomst welkom geheten door de vrouw des huizes. Het is een groot appartement met 3 slaapkamers en een ruime woonkamer met keuken. Verder die dag niets meer gedaan.

De volgende dag, zondag 28 juli, viel de regen met bakken uit de hemel. We zijn dus ook niet vroeg opgestaan. Zoveel regen hadden we nog niet gehad. De afgelopen drie dagen waren erg mooi en zonnig met maar een paar kleine buitjes. Na het ontbijt besloten we om iets op te zoeken wat binnen is en zijn naar Glamis Castle te gaan. Een van de kastelen waar in het verleden ook de Britse Koninklijke familie wel verbleef. De enige manier om een deel van het kasteel van binnen te zien is middels een rondleiding van zo'n 50 minuten. Het was ook hier helaas niet toegestaan om te fotograferen in het kasteel. Toen we klaar waren met de rondleiding bleek het zijn gestopt met regenen. Na wat te hebben gedronken in het restaurant hebben we nog een wandeling door de tuinen van het kasteel gemaakt. Na het onvermijdelijke bezoekje aan de winkel zijn we terug gereden naar ons appartement.

De volgende dag was het beter weer dan zondag. Weliswaar zwaar bewolkt en niet zonnig, maar ook geen regen. We besloten om een deel van de zogeheten Pictish trail te doen. De Picts waren vroegere bewoners van het deel van Schotland waar we verblijven, Angus. Ze leefden hier ergens vanaf +/- het jaar 200 n.Chr tot rond 800 n.Chr. Tussen 500 en 750 n.Chr hebben ze veel bewerkte stenen gemaakt waarvan er nog vele, of delen ervan, steeds bestaan. We zijn begonnen in het inmiddels gesloten Pictavia informatiecentrum nabij Brechin, een centrum waar je van alles over deze mensen en hun gebruiken te weten kon komen. Hier hebben we een korte film gezien en de tentoonstelling bekeken. Verder hebben we in Brechin de kathedraal bekeken waar ook een aantal bewerkte Pictish stenen is te zien. Naast de kathedraal staat ook een ronde toren uit de late 11e of begin 12e eeuw.

Vanuit Brechin zijn we naar het plaatsje Meigle gereden. Daar is het kleine Meigle museum, gevestigd in een voormalig schooltje, waar zo'n 25 bewerkte Pictish stenen, kleine en grote,zijn te zien. We kregen van een dame een uitgebreide vertelling over de Picts en de stenen die in het museum zijn te zien.

Vanuit Meigle vervolgens nog een bezoek gebracht aan het Scottish Crannog Centre in Kenmore aan Loch Tay. Hier is een zogenaamde crannog nagebouwd waar is te zien hoe de mensen in deze omgeving in de ijzertijd, zo'n 2500 jaar geleden, leefden. Ook hier kregen we een rondeleiding door een man die het allemaal erg leuk wist te vertellen. In het nagebouwde huis op palen in het meer, vertelde hij hoe de huizen werden gebouwd en hoe de mensen in die tijd leefden. Vervolgens gaf hij nog een demonstratie hout bewerken uit die tijd en hoe je een gat in een steen moet maken. Als laatste liet hij zien hoe je vuur kan maken.

Na het bezoek aan het Scottish Crannog Centre zijn we terug gereden naar Glensaugh door het Cairngorms National Park. Dit is het grootste natuurpark van Engeland. Schitterende vergezichten zo hier en daar. De wegen kronkelen zich als een zwarte slang tussen de heuvels door en soms er overheen. Verder is er weinig bebouwing te zien, alleen de ruige Schotse natuur. Toen we weer bijna in Glensaugh waren was er een hoog punt met een schitterend uitzicht. Hiervandaan konden we ook ons huis zien liggen.

Toen we dinsdag opstonden zagen we een strak blauwe lucht met slechts zo hier en daar een wolkje. Een dag dus om een buitenactiviteit te ondernemen. We besloten om naar Stonehaven te gaan, een plaatsje aan de kust niet ver van Glensaugh. Inmiddels was er overigens al wel wat bewolking gekomen, strak blauw was de lucht al lang niet meer. Eenmaal in Stonehaven aangekomen hebben we de auto in het centrum geparkeerd en hebben bij de Tourist Info een kaartje van de stad gehaald. Langs het strand zijn we naar de haven gelopen. Terwijl we daar liepen zagen we in het noorden boven de zee donkere wolken waar regen uitviel. Bij de haven aangekomen hebben we op een terras met zicht op de haven wat gedronken. Vervolgens hebben we een wandeling gemaakt een heuvel op met een mooi uitzicht over de stad en de haven. We wilden eigenlijk naar de ruïnes van het Dunnottar kasteel wandelen, maar dat hebben we uiteindelijk niet gedaan. Vervolgens zijn we terug gelopen naar beneden en hebben bij hetzelfde restaurant als waar we eerst zaten geluncht. Binnen, omdat toen we net op het terras zaten er wat druppels begonnen te vallen. Na de lunch zijn we hebben Stonehaven verlaten.

Vanuit Stonehaven zijn we naar het Crathes Castle in Banchory gereden. Ciska had namelijk bij de Tourist Info een folder van Go Ape gevonden. Zij hebben op diverse plaatsen in Engeland een soort avontuurlijk pad uitgezet door de bomen in een bos. Hierbij moet je bijvoorbeeld in netten klimmen, over touwen tussen 2 bomen lopen, over bruggen lopen, etc. Allerlei behendigheden dus. Daar aangekomen bleek de hele route echter zo'n 3 uur te duren en bleek dat Ciska niet alleen mocht, onder de 18 moet er een volwassene mee. Maar toen we even het bos inliepen om te zien hoe een en ander er uit zag begon het weer te regenen. En niet zo'n beetje ook. We zijn naar het restaurant gelopen om te schuilen en een ijsje te eten. De regen kwam met bakken uit de hemel, het Go Ape avontuur zullen we dus op een andere dag moeten doen.

De volgende dag hadden we het plan om naar iets vergelijkbaars te gaan als Go Ape waar we gisteren waren, maar dat bleek meer dan 2 uur rijden te zijn. In plaats daarvan zijn we naar Stirling gegaan, ook bijna 2 uur rijden overigens. Stirling hadden we al willen bezoeken onderweg vanuit Edinburgh naar hier, maar daar was toen geen tijd meer voor. Eenmaal in Stirling aangekomen zijn we eerst naar het William Wallace Monument gegaan. William Wallace was een Schotse vrijheidsstrijder uit eind 13e eeuw. Hij vocht tegen een Engelse overheersing van Schotland. William Wallace is daarom nog steeds een belangrijk persoon in de Schotse geschiedenis. Mede daarom is ongeveer halverwege de 19e eeuw hier in Stirling een enorm monument voor hem gebouwd. Nabij Stirling omdat William bij Stirling Bridge een belangrijke slag heeft toegebracht aan de Engelsen.

Na het bezoek aan het Wallace Monument zijn we naar het kasteel van Stirling gereden. Dit strategisch hoog op een rots gelegen kasteel heeft een belangrijke rol gespeeld in de historie van Schotland. Ooit heeft de Schotse Koninklijke familie hier gewoond en de beroemde Mary, Queen of Scots, is er opgegroeid en ze is er in 1543 tot koningin gekroond. De eerste vermeldingen van het kasteel dateren uit het begin van de 12e eeuw toen er een kapel in het kasteel werd gebouwd. Het kasteel is daarna nog vele malen verbouwd. Het kasteel zoals het nu te zien is stamt grotendeels uit de 16e eeuw. Het uitzicht vanaf de muren van het kasteel is fenomenaal. In het kasteel hangen diverse geweven tapijten, deze zijn niet origineel, maar nieuw gemaakt. Hoe ze gemaakt worden is nog te zien in de Tapistry (tot het laatste tapijt klaar is).

Donderdag 1 augustus, Arjans verjaardag. Het weer was, in tegenstelling tot woensdag, niet zo best. De regen viel met bakken uit de hemel. Een dag dus voor binnenactiviteiten en dus zeker niet om in bomen te klimmen. We zijn naar de whisky destilleerderij van Edradour gereden in de buurt van Pitlochry. Edradour is de kleinste destilleerderij van Schotland en er werken slechts 3 mensen en het heeft een weekproductie van slechts zo'n 12 vaten. Wat een grote destilleerderij als bijvoorbeeld Glenlivet in een paar dagen produceert doen ze hier een jaar over. Dit geeft je als bezoeker de mogelijkheid om het hele proces van whisky maken van begin tot eind goed te volgen. De toer die we gedaan hebben begon met een kleine proeverij waarna we door het bedrijf werden rondgeleid. Uiteraard werd de rondleiding afgesloten met een bezoek aan de winkel. Hier hebben we dan ook een fles Edradour aangeschaft.

Vanaf de destilleerderij zijn we naar Stanley gereden om daar de voormalige katoenverwerkingsfabriek te bekijken, de Stanley Mills. In een groot deel van de vroegere gebouwen zijn appartementen gemaakt, maar een ander deel is museum geworden. Hier is de geschiedenis te zien van deze fabriek en ook nog een deel van de machines die gebruikt zijn voor de verwerking van de katoen. Voor kinderen zijn er diverse dingen te doen die met de katoenverwerking en de fabriek te maken hebben. In het verleden, in de 19e eeuw, werkten er ook veel kinderen in de fabriek.

Vrijdag 2 augustus zou het mooi weer worden, maar daar zag het niet naar uit toen we opstonden. Er hing een dikke mist over de heuvels. Na het ontbijt vertrokken richting Aviemore, daar zou het mooi weer moeten zijn, om bij TreeZone in bomen te gaan klimmen. In het begin was het soms zelf zeer mistig, maar dat was snel weg en er viel ook zo af en toe een druppel regen. Maar gelukkig, des te dichter we bij Aviemore kwamen, des te blauwer werd de lucht. En toen we daar aankwamen zagen we idd een strakblauwe lucht met zo hier en daar een liefelijk wolkje. Er stond echter wel erg veel wind.

Als eerste zijn we naar TreeZone gegaan. Een behendigheidsbaan met kabels, touwen, balken etc. tussen de bomen op een aantal meters boven de grond. Arjan en Ciska zijn gegaan. Hilleke is beneden gebleven. Na de instructie zijn we de bomen ingegaan. Er zijn twee parcours. Ze bestaan uit diverse hindernissen; touwen waar je over heen moet lopen, balken, schommels, etc, etc. Arjan heeft alleen het eerste parcours gedaan, toen had hij er wel genoeg van. Ciska heeft ook het tweede parcours nog gedaan.

Na de lunch zijn we naar de Cairngorm Funicular gereden. Een trein die aan een kabel de Cairngorm Mountain op wordt getrokken. Eenmaal boven kwamen we in een gebouw waar we helaas niet uit konden om de berg op te gaan. Er was wel een uitzicht platform vanwaar een grandioos uitzicht werd geboden tot in de verre omgeving. Helaas was het nog wel heiig in de verte. Even later met de trein weer terug naar beneden en met de auto via een andere route dan de heenreis, terug naar huis.

Zaterdag 3 augustus was de dag van vertrek uit Glensaugh. Na nog een uitgebreid afscheidsgesprek met de eigenaren zijn we vertrokken richting onze volgende verblijfsplaats: Dornoch. Even ten noorden van Glensaugh ligt de plaats Aboyne en we hadden op internet gelezen dat daar op deze dag Highland Games werden gehouden en het leek ons wel leuk daar iets van mee te krijgen. Eenmaal in Aboyne aangekomen was het er erg druk. We moesten overigens wel entree betalen om het terrein op te kunnen. We hebben diverse onderdelen gezien; de halve mijl hardlopen voor junioren en senioren, gewicht werpen (weight throw), paal werpen (caber toss) en gewicht over een balk werpen (weight over the bar), optredens van diverse dansgroepjes en een optreden van de band met vele doedelzakspelers. De spelen duren de hele dag, maar na een paar uur hadden we het wel gezien en zijn we vertrokken richting Dornoch.

Onderweg naar Dornoch hebben we nog een tweede em laatste stop gemaakt bij de historische Dallas Dhu destilleerderij. De destillerderij is als zodanig niet meer en werking en fungeert als museum destilleerderij. Er is een route met audiotour die je zelf kan lopen langs de diverse stappen van het proces van whisky maken. Van het moment dat het graan binnenkomt totdat de whisky in een vat gaat om daarin een aantal jaar te rijpen in de opslagruimte.

Het appartement, Nr 8 Argyle Place in Dornoch, hadden we snel gevonden. Er was niemand aanwezig maar we hadden de code van de sleutelkluis gekregen en konden zo zelf naar binnen. Een ruim en licht verblijf met veel luxe: afwasmachine, wasmachine en droger. Internet en gratis bellen naar zo'n 40 landen, dat laatste hebben we nog nooit eerder meegemaakt. Bellen binnen Engeland was daarentegen niet gratis. 's Avonds na het eten hoorden we ineens doedelzak muziek buiten. Bleek er in de straat voor het huis een optreden van de lokale band te zijn.

Zondag zijn we na het ontbijt naar Drumnadrochit gereden, een plaats gelegen aan het beroemde Loch Ness. Als eerste hebben we een bezoek gebracht aan het Loch Ness Expositiecentrum. Hier wordt in een zestal ruimtes uitleg gegeven over het meer, maar bovenal over de diverse zoektochten die er in de afgelopen decennia zijn geweest naar het beroemde monster van Loch Ness, liefkozend Nessie genoemd. Er wordt geen uitsluitsel gegeven of het monster wel of niet bestaat, dat mag de bezoeker voor zichzelf uitmaken. In de onvermijdelijke winkel struikel je dan ook over de vele monster souvenirs.

Na wat te hebben gedronken zijn we naar het nabij gelegen Urquhart kasteel gereden. Een kasteel waarvan de oorspronkelijk bouw al rond 1200 is begonnen, maar die in de loop van de volgende eeuwen diverse malen is verbouwd. In de 16e eeuw is het kasteel verlaten en is het verval ingetreden. Nu resten niet meer dan een aantal ruïnes van wat oorspronkelijk een zeer groot en indrukwekkend kasteel aan de oever van Loch Ness moet zijn geweest.

Als laatste deze dag hebben we een rondvaart van een uur over het meer gemaakt. Wederom werd weer aandacht aan het monster besteed. We vaarden langs het Urquhart kasteel en vandaar weer terug naar de aanlegplaats.

Voor maandag 5 augustus hadden we geen plannen gemaakt. We zijn de dag begonnen met een wandeling door Dornoch. We hebben de kathedraal bekeken en bij de Tourist Info, gevestigd in het voormalige kasteel van Dornoch, hebben we geïnformeerd waar we in de buurt konden paardrijden. Ciska wil namelijk erg graag gaan paardrijden.

Het paardrijden was in de buurt van de plaats Tain, even ten zuiden van Dornoch. Het kostte wat moeite om de ruiterij te vinden. Daar aangekomen zag het er anders uit dan we verwachtten. Een paar huizen en een houten stal voor drie paarden en een paar mensen. We bleken de enige bezoekers te zijn. Ciska kreeg een ruiterpet op en samen met twee dames is ze anderhalf uur gaan rijden. Ze zijn naar het strand gereden en hebben wat over het strand gelopen met de paarden. Omdat er verder geen faciliteiten waren zijn wij in die tijd naar Tain gegaan om koffie te drinken en Tain te bekijken. Dat heb je in een half uur wel gezien. Daarna terug naar de ruiterij om Ciska weer op te halen. Ze heeft er van genoten.

Na het paardrijden zijn we naar de Falls of Shin bij de plaats Lairg gereden. Deze waterval in de rivier de Shin is één van de beste plaatsen in Schotland om de trek van zalmen te zien (van mei tot september). Het is verder geen spectaculaire waterval, maar het is wel spectaculair om de zalmen tegen de waterval op te zien zwemmen. De meeste halen het niet en vallen terug om het later opnieuw te proberen. Sommigen halen het wel, maar worden door de sterke stroom weer teruggedreven. Het informatie centrum wat er bij hoort is in mei 2013 afgebrand.

De volgende dag zijn we richting Inverness gereden om het het inmiddels gesloten Dolphin and Seal Centre in North Kessock te bezoeken. Eerst even bij de Tourist Info geweest wat op hetzelfde terrein staat en daarna naar het centrum. Het heeft een groot raam met zicht op het water en er staan wat telescopen en verrekijkers. Al direct bij binnenkomst zagen we de dolfijnen in de Beauly Firth zwemmen. We zijn naar buiten gegaan en vervolgens naar beneden naar het water. We hebben diverse dolfijnen gezien en er ook een aantal zien springen. Vervolgens zagen we dat de dolfijnen langzaam richting zee zwommen. We spraken nog met een man die daar ook stond en hij zei dat we rond 6 uur terug moesten komen omdat het dan weer hoog water zou zijn. Eventueel zouden we de dolfijnen nog kunnen zien bij Chanonry Point. Daar zijn we vervolgens heen gereden, maar helaas daar hebben we ze niet gezien. We zijn daarom doorgereden naar Cromarty aan de noordoost punt van de Black Isle. Daar hebben we geluncht en hebben we wat door het dorp gelopen. Bij een kaaswinkel, met een Nederlandse eigenaresse, hebben we kaas gekocht. We hadden nog het plan om met de kleine ferry over te steken, maar dat was vrij prijzig voor zo'n klein stukje. We hebben dus maar omgereden om terug te gaan naar Dornoch.

Woensdag 7 augustus, de dag om Dornoch te verlaten en koers te zetten naar het meest noordelijke punt van deze vakantie, Kirkwall op de Orkney eilanden. Het regende behoorlijk op het moment dat we de spullen in de auto moesten laden. De voorgaande dagen hadden we erg mooi weer gehad. Het was een aardige rit door de Schotse Hooglanden naar Gill's Bay vanwaar om 1 uur de ferry naar de Orkneys zou vertrekken. Een paar dagen eerde hadden we online de overtocht bij Pentland ferries geboekt. Vlak voor Gill's Bay zijn we nog gestopt in de buurt van John O'Groats om in een miezerregentje de Duncansby Stacks te bekijken. Een stel vreemde uit zee stekende rotspunten. Door de regen zijn we er niet helemaal heen gelopen, maar net ver genoeg om ze duidelijk te kunnen zien en er wat foto's van te maken. Vervolgens naar de pier in Gill's Bay gereden waar we ruim een uur voor vertrek aankwamen. In de 'terminal' wat gegeten en vervolgens naar de aankomst van de ferry gekeken. Op tijd vertrokken we voor de 1 uur durende overtocht naar St. Margaret's Hope. Zodra we de haven uit waren en de golven wat hoger werden begon er direct van diverse auto's het alarm af te gaan. Even na 2 uur legden we aan in de haven St. Margaret's Hope op South Ronaldsey. Dit eiland is middels een aantal dammen verbonden met Orkney Mainland. Al snel waren we van boord en vertrokken we naar Kirkwall waar ons volgende appartement is. Orkney Mainland is niet zo'n groot eiland, dus binnen een half uur waren we er. We hadden een appartement op de tweede verdieping van een gerenoveerd complex. De rest van de dag niet zo veel meer gedaan. 's Avonds hebben we gegeten bij een restaurant aan de haven in Kirkwall, op loopafstand van het huis.

Na het eten hebben we nog een korte wandeling door Kirkwall gemaakt. Het weer was volledig opgeklaard en we genoten van de ondergaande zon die zijn laatste oranje stralen over de stad verspreidde.

In totaal zijn we twee hele dagen op de Orkneys geweest, en dan nog alleen op het hoofdeiland. Op het hoofdeiland is dan eigenlijk alleen het westelijke deel het meest interresant. Op het gedeelte oostelijk van Kirkwall, wat ongeveer in het midden van het eiland ligt, is niet veel te bezichtigen.

Donderdag hebben we dus het westelijke deel van het hoofdeiland verkend. Als eerste naar Skara Brae gereden. Dit is ongeveer 5000 jaar oude nederzetting die in de 19e eeuw bij toeval is ontdekt. Er is nog verbazend veel van de huizen bewaard gebleven. Je kan er rondom heen lopen, je mag er niet in. Daarom is er bij het informatie centrum een dergelijk huis nagebouwd waar je wel in kan. Van het informatiecentrum naar de oude nederzetting zelf loopt een tijdlijn pad met stenen met daarop diverse gebeurtenissen uit de laatste 5000 jaar. Het pad begint bij het heden en eindigt bij de nederzetting bij 3000 v.Chr.

Bij de nederzetting staat ook het huis van de ontdekker van Skara Brae, Skaill House. Een groot gebouw, bijna een kasteel. We zijn daar ook nog even doorheen gelopen. Het huis is tot ver in de 20e eeuw bewoond geweest. In de jaren 90 is het gerestaureerd en het interieur van het huis ziet er uit zoals het er uitzag in de jaren 50 van de vorige eeuw.

Na het bezoek aan Skaill House zijn we naar Birsay, gereden. Daar is een eiland, Brough of Birsay geheten, waar je bij eb via een pad heen kan lopen. Op het eiland is ook een oude Viking nederzetting die we even hebben bekeken. Vervolgens verder het eiland op gelopen om te zien of er nog papegaaiduikers te zien waren. Maar die waren helaas allemaal al op zee. We hebben ze alleen in de verte zien vliegen. Vervolgens terug gelopen naar het vasteland en naar een tearoom gereden om wat te drinken.

Vanuit de tearoom zijn we naar Yesnaby gereden om het Yesnaby Castle te bekijken. Dit is geen echt kasteel, maar een grote rechtop staande rots in zee. Het bleek vanaf de parkeerplaats nog een behoorlijk stuk lopen te zijn. Eenmaal daar aangekomen bleek het inderdaad een enorme rots te zijn, die alleen in zee staat op twee fragiel uitziende poten. Of hij zo bij de eerste de beste storm zou kunnen omvallen. Een stukje eerder staat nog een dergelijk rots, die echter nog met een klein stukje aan het vaste land vast zit.

Van de steencirkel van Brodgar staan van de oorspronkelijke 60 stenen er nog 27 overeind. Het is een perfecte cirkel met een diameter van 103,7 meter die is omgeven door een 10 meter brede en 3 meter diepe gracht. Net als Skara Brae stamt dit monument uit het Neolithische tijdperk, uit ongeveer 3000 v.Chr. Het is dus bijzonder dat in die 5000 jaar bijna de helft van de oorspronkelijke stenen nog steeds overeind staan.

De tweede dag op Orkney hebben we het minder interessante, oostelijke deel van het hoofdeiland verkend. Als eerste naar het schiereiland Tankerness, naar Rerwick Head, gegaan. Hier staan nog een aantal bunkers waarin in de beide wereldoorlogen kanonnen stonden. Nu is daar weinig meer van te zien. We hebben er een korte wandeling gemaakt, verder is er weinig te beleven. Het tweede schiereiland is Deerness waar we naar Mull Head zijn gegaan. Hier kun je ook een wandeling maken langs de kust, maar je ziet weer dezelfde kliffen en zeevogels als overal op Orkney, dus de meer dan 5 km lange wandeling hebben we niet gedaan. We zijn wel even naar de Gloup gelopen. Een deels ingestorte grot aan de kust die je vanaf een platform kan bekijken. Je kan er niet in.

Zoals reeds eerder vermeld is Kirkwall de hoofdstad van Orkney, de stad waar ook ons appartement is gelegen. In Kirkwall hebben de St. Magnus kathedraal bekeken waarvan de oudste delen al bijna 900 jaar oud zijn. Het volgende bezoek was aan het Earls Palace en Bishops Palace, beide tegenover de kathedraal. Althans de ruïnes van de twee. Het Earls Palace moet in zijn tijd een mooi paleis zijn geweest. Er staat nog wel het een en ander van overeind zodat je indruk krijgt hoe het er in het verleden moet hebben uitgezien. Van het Bishops Palace is echter niet zo veel meer over. De toren staat er nog wel en die kan ook nog worden beklommen en bied dan een mooi uitzicht over Kirkwall. Na het bezoek aan beide paleizen zijn we nog wat door de winkelstraat gelopen, maar toen het begon te regenen zijn we terug gegaan naar ons appartement.

Zaterdag 10 augustus was het na drie dagen tijd om terug te keren naar het vasteland van Schotland. Zoals inmiddels gebruikelijk regende het weer eens toen we de auto inpakten. Het was de afgelopen dagen op de Orkneys niet warm geweest maar in het algemeen was het wel droog. Omdat de ferry pas om 14:30 vertrok vanuit de haven van St. Margaret's Hope hebben we onderweg daarheen nog het één en ander bezocht.

Als eerste hebben we een bezoek gebracht aan de Italian Chapel. Deze kapel is tijdens de Tweede Wereldoorlog gebouwd door Italiaanse krijgsgevangenen die hier werkten aan de Churchill Barrier. Eén van de barakken in het kamp hebben ze verbouwd tot een kapel. Ze hebben het van binnen fraai beschilderd zodat het lijkt of er echte stenen en tegelwerk is aangebracht. Ook is er een altaar en hebben ze een metalen koorhek van blikjes gemaakt.

Vanaf de Italian Chapel zijn we naar de 'Tomb of the Eagles' gereden. Hier zijn twee dingen te bekijken, de resten van een gebouw uit de bronstijd en een grafheuvel. In het bezoekerscentrum kregen we eerst over beide een uitgebreide uitleg. Daarna konden we naar buiten om ze te bezoeken. Ze zijn niet direct bij het bezoekerscentrum, de resten van het gebouw zijn een halve mijl lopen en naar de grafheuvel is ook nog eens een halve mijl. Het was gelukkig inmiddels stralend weer geworden, dus het was een aangename wandeling. Bij het huis uit de bronstijd was niet veel meer te zien, wat stenen die vroeger de muren vormden. Van de grafheuvel was meer over. Deze grafheuvel is in 1958 ontdekt door een boer, Ronnie Simison. In de grafheuvel trof hij naast de schedels van zo'n 30 personen ook de restanten aan van zo'n 14 zeearenden. Vandaar ook de naam 'Tomb of the Eagles'. De grafheuvel kun je in door een erg kleine ingang. Er was voorzien in een soort trolley waar je op kon liggen om jezelf aan een touw door een tunnel de grafheuvel in te trekken. Verder was er daar binnen niet zo veel te zien. Eenmaal weer terug in de buitenlucht zijn we via een andere route terug gewandeld naar het bezoekerscentrum en vervolgens naar de haven van St. Margaret's Hope gereden om terug te varen naar het vasteland van Schotland.

Terug op het vasteland zijn we in één ruk naar Lairg gereden via een vrije eenzame weg door de Highlands. De TomTom wilde een andere route, maar die was grotendeels hetzelfde als de heenreis, dus zijn we eerst langs de noordkust gereden en bij Tongue zijn we naar het zuiden gegaan richting Lairg. We hadden gehoopt daar snel een B&B te kunnen vinden, maar de enige die nog iets vrij had, had slechts een 2-persoons kamer beschikbaar. Het Highland hotel er tegenover had ook geen kamers meer, maar die hebben we nog diverse accommodaties in de omgeving gebeld. Helaas zonder resultaat. Toen ze er echter achter kwamen dat we maar 1 kind hadden en geen 2, bleek dat ze nog een grote kamer hadden waar wel een bed bij kon worden gezet. Die hebben we toen direct genomen.

's Ochtends eerst gezocht naar een overnachting voor de volgende nacht. We wilden eigenlijk in de buurt van het Eilean Donan Castle iets proberen te vinden, maar dat is niet gelukt. Uiteindelijk hebben we een B&B in Fort William gevonden die nog een familiekamer vrij had. Toen dat eenmaal geregeld was zijn we vertrokken. Wederom regende het weer eens op het moment dat we de auto gingen inpakken. Als eerste zijn we naar de Corrieshalloch Gorge gereden, een 1,5 km lange en 60 meter diepe kloof met een waterval, de 46 meter hoge Falls of Measach. Over de kloof is een hangbrug aangelegd vanaf waar een mooi zicht is op de waterval. Aan de overkant van de brug is een wandelpad naar een uitzichts platform die deels boven de kloof hangt, niet geschikt dus voor mensen met hoogtevrees.

Ons volgende bezoek op weg naar Fort William was aan het Eilean Donan Castle. Onderweg daarheen was het afwisselend regenachtig en dan weer droog. Het laatste deel was zelfs continu aan het regenen en toen we bij het kasteel aankwamen hebben we de paraplus maar tevoorschijn gehaald. In de stromende regen het kasteel bekeken, dat was gelukkig grotendeels binnen. Helaas mochten er in het kasteel geen foto's worden gemaakt. Het oorspronkelijke kasteel is in 1719 verwoest maar tussen 1912 en 1932 herbouwd en daarna is het ook nog bewoond geweest. Het is het meest gefotografeerde kasteel van Schotland en je ziet het op vele ansichtkaarten staan en het komt in diverse films voor. Onder andere in de James Bond 'The World is not enough' uit 1999. Na in het bijbehorende restaurantje wat te hebben gegeten zijn we vertrokken naar onze volgende overnachting, Balcarres B&B in Fort William, hier hebben ook slechts één nacht overnacht.

Maandag 12 augustus hebben we Fort William weer verlaten om via Oban naar onze volgende verblijfplaats te rijden. Eerst hebben we echter nog iets anders bezocht. Voor de vrijdag hadden we een reservering voor de Jacobite stoomtrein die van Fort William naar Mallaig aan de kust gaat. We zijn eerst naar het station gereden om te kijken waar we vrijdag kunnen parkeren bij het station. Omdat de trein 's ochtends om 10 uur vertrekt en het bijna zo laat was hebben we op het vertrek van de trein gewacht. Toen hij weg was zijn wij ook snel vertrokken om de trein over het beroemde Glenfinnan viaduct te zien rijden. Dit viaduct is ook te zien in de Harry Potter films. We waren precies op tijd, we hadden net geparkeerd toen we de trein al hoorden aankomen. Snel een paar foto's gemaakt van de trein op het viaduct en vervolgens zijn we naar Oban gereden.

Oban is een populaire toeristische bestemming. Vanuit Oban vertrekken ook de boten naar onder ander het eiland Mull. Wij wilden er de Oban whisky destilleerderij bezoeken, maar het bleek dat ze pas plaats hadden op de rondleiding van 16:20, het was nu 14:45. Daar hebben we niet op gewacht. We hebben dus alleen de expositie bekeken en we zijn lid geworden van de Malt family. We hebben dan gratis toegang tot 12 destilleerderijen die er bij zijn aangesloten en we kunnen gratis een whisky proeven. Na het bezoek aan de destilleerderij alvast naar de Tourist Info gelopen om wat informatie op te halen over de stad en de omgeving en wat er allemaal te zien en te doen is. Na nog wat te hebben rondgelopen door Oban zijn we naar Melfort gereden voor de komende vijf overnachtingen.

Melfort Village is een klein vakantieresort bij het plaatsje Kilmelford met een aantal cottages. Daarnaast is er ook een zwembad, winkeltje, restaurant en een speeltuin. Het ligt zo'n 20 km ten zuiden van Oban. Wij hadden voor vijf nachten de Coachman's West cottage gereserveerd.

Dinsdag hebben we een rondrit gemaakt door het gebied ten westen van Kilmelford, Argyll & Bute geheten. We zijn eerst naar Inveraray gereden om daar het kasteel te bezoeken. Het kasteel wordt nog steeds bewoond door de graaf en gravin van Argyll. Delen zijn dan ook privé en kunnen niet worden bezocht, maar andere delen wel. Voor de verandering eens een kasteel waar je ook binnen mocht fotograferen. Ook kan er een rondwandeling door de tuin van het kasteel worden gemaakt. We zijn er ruim twee uur geweest en in de voormalige keuken van het kasteel is nu restaurant waar we de lunch hebben gebruikt. Na het bezoek aan dit fraaie kasteel hebben we onze route vervolgd. Bij de niet zo spectaculaire Falloch waterval hebben we een korte wandeling gemaakt en vervolgens via Oban terug naar ons huis.

Op woensdag 14 augustus hebben we een dagtocht gemaakt naar de eilanden Mull en Iona voor de kust bij Oban. We zijn eerst weer naar Oban gereden en hebben daar de auto geparkeerd. Bij een reisbureautje hebben we tickets gekocht voor de dagtocht. Met een boot naar Mull en daar met een bus over het eiland naar Fionnphort en vandaar met een ander bootje naar het eiland Iona. Op Iona hadden we zo'n 2,5 uur de tijd. Als eerste na aankomst bij een restaurantje geluncht en vervolgens naar de ruïnes van het nonnenklooster gegaan en vervolgens naar de beroemde abdij van Iona. De dag was begonnen met mooi weer, op de boot van Oban naar Mull hadden we zelfs zon. Maar bij aankomst op Iona was het gaan miezeren en dat heeft het de rest van de tijd dat we op Iona waren gedaan.

De weersvoorspelling voor deze dag was niet zo best, we hadden dan ook geen plannen gemaakt voor deze dag. En omdat er nog gewassen moest worden en we nog een overnachting moesten zoeken in Newcastle waar dat de activiteiten voor de ochtend. Ciska heeft ook nog even in het zwembad doorgebracht. Voor de middag leek de voorspelling iets beter, dus hebben we Ciska voorgesteld of ze nog een keer wilde paardrijden. Dat wilde ze wel en bij de receptie nagevraagd waar dat kon, niet ver van Melfort Village konden we terecht. We moesten er om 14:15 zijn. Bij aankomst regende het nog steeds, maar al snel werd het droger. Er waren nog meer mensen die wilden paardrijden dus het duurde even voor ze allemaal op een paard zaten. Pas om drie uur vertrokken ze voor de in totaal twee uur durende tocht. Terwijl Ciska aan het rijden was zijn wij naar Ardfern gereden om wat boodschappen te doen en daarna zijn we terug gereden naar Melfort. Tegen vijf uur is Hilleke Ciska gaan ophalen.

Een bekend treintraject in Schotland is de West Coast Railways. Hier rijdt onder andere, naast de reguliere treindienst, de Jacobite stoomtrein. Omdat dit een populaire toeristische attractie is hadden we deze al ruim voor de vakantie vanuit Nederland voor deze datum geboekt. Mede omdat we toen nog niet wisten wat onze route in Schotland zou zijn en omdat er voor de 16e nog plaatsen vrij waren op de ochtend trein. We moetsen vroeg opstaan om te zorgen dat we ruim op tijd voor het vertrek van de trein om 10:15 weer in Fort William waren, waar we afgelopen zondag ook al waren. Om 7:30 reden we weg uit Melfort Village en na een voorspoedige rit van bijna 2 uur waren even na 9 uur bij het station. Bij een supermarkt naast het station wat inkopen voor onderweg gedaan, vast goedkoper dan in de trein. Vervolgens onze plaatsen opgezocht en precies op tijd vertrok de trein. Een half uur later waren we bij het Glenfinnan viaduct, we hebben er niet veel van gezien omdat we aan de verkeerde kant van de trein zaten. Op het station van Glenfinnan was er een lange stop, konden we even over het perron lopen en koffie. Vandaar reedt de trein door het schitterende landschap van de Schotse Hooglanden. Gelukkig werkte het weer wel mee. Tegen half één kwamen we aan in Mallaig, het eindpunt van de heenreis. Hier hadden we een stop van bijna twee uur. Eerst geluncht en daarna wat door het dorp gelopen. Stelt verder niet zoveel voor. Om twee uur waren we weer op het station voor de terugreis. Om 14:10 vertrok de trein om verder non-stop naar Fort William terug te rijden. Omdat we nu aan de andere kant van de trein zaten hadden we wel goed zicht op het Glenfinnan viaduct. Dit viaduct is onder andere bekend uit de Harry Poter films waar de Warthog express over dit viaduct rijdt. Tegen vier uur waren we terug in Fort William. Nog wat boodschappen gedaan voor het avondeten bij de supermarkt en daarna weer terug gereden naar Melfort Village waar we even na zes uur weer aankwamen.

Zaterdag 17 augustus verlaten we Melfort Village. Zoals we inmiddels gewend zijn, regent het op het moment dat wij de auto willen inpakken om te vertrekken. Deze dag vormde daarop geen uitzondering. Was het toen we opstonden nog droog, maar na het ontbijt begon het te regenen, en niet zo'n beetje ook. Met bakken viel de regen uit de hemel. Zo veel zelfs dat we even gestopt zijn met inpakken. Uiteindelijk toch maar, toen het iets minder plensde, alles ingeladen. Na het uitchecken bij de receptie zijn we vertrokken richting Glasgow. Een rit die langer duurt dan we aanvankelijk dachten, bijna drie uur en de hele rit heeft het geplensd.

Eenmaal aangekomen in Glasgow kostte het wat moeite de Tourist Info te vinden. De TomTom wilde ons allerlei eenrichtingsverkeerstraten en voetgangersgebieden insturen. Uiteindelijk waar we dachten dat het ongeveer moest zijn hebben we geparkeerd in een parkeergarage. Toen we daar uitliepen was het gelukkig net opgehouden met regenen. Even bij de Tourist Info gekeken en vervolgens hebben we een stukje gelopen en zijn op de Hop-on Hop-off bus gestapt, voor ons de makkelijkste manier om een stad te verkennen. We zaten bovenin in een open gedeelte omdat inmiddels ook de zon zich had laten zien. Zowaar tijd voor de zonnebrillen! We zijn alleen uit de bus gestapt bij de kathedraal om die te bekijken. Na een half uur hebben we de volgende bus verder genomen en zijn uitgestapt bij het eindpunt. Toen we bij de Starbucks koffie dronken begon de lucht te betrekken en even later viel wederom de regen met bakken uit de hemel. Toen het even later weer droog was zijn we, met de zon op onze bol, terug gelopen naar de auto om naar ons volgende adres in Kirkcudbright te rijden.

De rit naar onze volgende B&B, Deeview in Kirkcudbright aan de Schotse zuidkust, duurde vanuit Glasgow ook nog eens zo'n twee uur. Onderweg hebben we gegeten in Dumfries. Het kostte moeite om een restaurant te vinden en toen we er uiteindelijk één hadden gevonden bleek het eten er ook niet erg geweldig te zijn. Toen we daar weer weg gingen was het weer gaan regenen en het was nog een aardig eind lopen naar de auto. Daar zijn we dus zonder paraplu's behoorlijk nat van geworden. Na een korte rit waren we even na 21:00 uur in Kirkcudbright waar we hartelijk door de eigenaar, Ian, werden ontvangen.

De volgende dag hebben na het uitstekende, door Ian geserveerde, ontbijt eerst het kunstenaarsstadje Kirkcudbright te voet bekeken. Het heeft een alleraardigst centrum en een kasteel dat we ook hebben bezocht.

Na het korte bezoek aan het centrum van Kirkcudbright zijn we terug gelopen naar de B&B om de auto op te halen voor een rondje Galloway. Zo heet namelijk het zuidwestelijke deel van Schotland waar we nu verblijven. Als eerste zijn we naar Wigtown gereden, de boekenhoofdstad van Schotland. Behalve veel boekwinkels is er verder niet veel te beleven en omdat het zondag was waren de meeste ook gesloten. Bij één die wel open was, en tevens een café, hebben we wat gedronken en gegeten. Daarna Wigtown verlaten om naar de nabij gelegen whisky distilleerderij van Bladnoch te gaan, de meest zuidelijk gelegen destilleerderij van Schotland. We hebben een tour door de destilleerderij gemaakt, die overigens in de zomermaanden niet actief is. De tour werd afgesloten met de onvermijdelijke proeverij en een bezoek aan de winkel. Hier hebben we een 22 jaar oude whisky aangeschaft. Vanuit Bladnoch zijn we naar Drummore gereden naar de Mull of Galloway, de meest zuidelijke punt van Schotland. Hier hebben we een korte wandeling gemaakt en omdat het vandaag weer mooi helder en zonnig weer was konden we Noord-Ierland en de Isle of Mann zien liggen. Na nog wat te hebben gedronken zijn we via een deels andere route over het Machars schiereiland terug gegaan naar Kirkcudbright. Daar hebben we in een, ons door Ian aangeraden, restaurant gegeten.

Maandag 19 augustus was de dag dat we Schotland gingen verlaten en terug gaan naar Engeland. Voor het eerst sinds lange tijd regende het niet op het moment dat we de auto gingen inpakken. Na weer een voortreffelijk ontbijt hebben we afscheid genomen van Ian en zijn eerst naar Gatehouse on Fleet gereden. We worden namelijk pas aan het einde van de middag in Newcastle verwacht en kunnen onderweg daarheen dus nog een aantal plaatsen bezoeken omdat het niet zo heel ver rijden is vanuit Kircudbright. Eerst dus naar een kilt making centrum in Gatehouse on Fleet. Het bleek dat het een klein gebouwtje is maar een vrouw kilts maakt. Ze liet ons zien hoe ze ze maakt of eventueel bestaande kilts groter maakt.

Vanuit Gatehouse on Fleet zijn we naar Gretna Green gereden aan de Schotse kant van de grens met Engeland. Een ware Tourist Trap met winkeltjes en waar je ook kan trouwen. In vroeger tijden kwamen veel jonge Engelsen hierheen om te trouwen zonder toestemming van de ouders. Want als je jonger was dan 21 moest er toestemming zijn van de ouders om het huwelijk te sluiten en in Schotland gold die wet niet. Ook tegenwoordig worden er nog steeds veel huwelijken in Gretna Green gesloten. We hebben wat door de winkeltjes gestruind en Ciska heeft er een schots rokje gekocht. Na ons vertrek uit Gretna Green passeerden we al snel de grens met Engeland waarmee we Schotland voor deze vakantie achter ons lieten.

Omdat we nog tijd genoeg hadden zijn we onderweg naar Newcastle ook nog gestopt bij een gedeelte van Hadrian's Wall. Deze muur is gebouwd tijdens het bewind van keizer Hadrianus tussen 122 en 128 n.Chr. Dit om het Romeinse rijk te beschermen tegen invallen door de Picten vanuit het noorden. Grote delen van de muur zijn al verdwenen om te worden gebruikt door de bevolking om huizen van te bouwen. Maar ook zijn nog grote stukken aanwezig welke nog kunnen worden bezocht. Wij hebben over een klein stukje van de vroegere muur gelopen. Hij is echter niet te vergelijken met bijvoorbeeld de Chinese Muur, die is toch wel van een andere orde van grote.

Vanaf de muur was het niet zo ver meet naar Newcastle. De Brighton B&B hadden we snel gevonden. Duidelijk een ander soort dan wat we totnutoe gewend waren, hij was dan ook een stuk goedkoper. Het zag er wat verwaarloosd uit en de buurt waarin het stond was ook niet de meest welvarende van de stad. Eten in de buurt was een klein probleem, in de buurt alleen maar allerlei Aziatische restaurants en dat wilden we niet. Uiteindelijk een restaurant in een hotel gevonden. We moesten er wel met de auto heen. Lastig te vinden, alles is hier eenrichtingsverkeer. Maar we hebben er heerlijk gegeten in het duurste restaurant totnutoe.

Na het ontbijt zijn we dinsdag met de bus naar het centrum van Newcastle gegaan. Allereerst naar de Tourist Info gelopen, niet zo eenvoudig te vinden. Vervolgens hebben we met de Hop-on Hop-off bus een rondrit door de stad gemaakt. De totale rondrit duurt ongeveer een uur en gaat overigens niet zo vaak als die in andere steden. Bij de futuristisch uitziende Milleniumbrug zijn we uitgestapt en hebben over de brug gelopen en een wat langs het water van de rivier de Tyne. Vervolgens zijn we weer op de bus gestapt om een paar haltes later, bij het kasteel weer uit te stappen. Het kasteel en de ernaast liggende kathedraal hebben we vervolgens bekeken. Daarna was het wel zo'n beetje klaar. Newcastle is niet zo'n erg boeiende stad, We hebben wat door een winkelstraat gelopen en Hilleke en Ciska hebben nog een tijd door een groot warenhuis gelopen. Daarna wisten we niet meer wat te doen en we zijn toen maar vrij vroeg naar een restaurant gegaan om te gaan eten. Het had weinig zin om eerst naar de B&B terug te gaan. We waren dus ook al weer vroeg klaar met eten en toen maar weer terug naar de B&B met de bus. Daar aangekomen hebben we vast wat spullen ingepakt, morgen is de laatste dag in Engeland en varen we in de avond terug naar Nederland.

Woensdag 21 augustus, de laatste dag van de vakantie. Na het ontbijt zijn we naar Gateshead ten zuiden van Newcastle in Gateshead gereden. Daar staat een enorme stalen sculptuur die een engel moet voorstellen. Deze Angel of the North is 20 meter hoog en is gemaakt van 200 ton staal. Zijn vleugels zijn 54 meter breed. De engel is gebouwd tussen 1994 en 1998.

Na het bezoek aan de engel zijn we naar het Aquarium in Tynemouth gereden. Bij aankomst in het aquarium werden we direct doorverwezen naar de zeehonden show die net was begonnen. Toen die was afgelopen hebben we de rest van het aquarium bekeken. Erg leuk waren de otters die enthousiast door hun verblijf achter elkaar aanrenden. Foto's maken was echter lastig, weinig licht en ze bewogen erg snel. Voor de rest is het een aquarium zoals vele andere alleen zijn hier ook nog wat aapjes en leguanen te zien. Toen we klaar waren hebben we wat gegeten alvorens we naar de haven zijn gereden.

Even na twee uur waren we terug bij de haven en al snel waren we ingecheckt. Toen was het wachten tot we aan boord konden rijden. Dat duurt altijd nog wel even, maar we waren uiteindelijk vrij snel aan boord. We hadden weer een hut achterin het schip, dus helaas weer dicht bij de motor. In de skybar op het bovenste dek wat gedronken en vervolgens aan dek gebleven tot het vertrek om 17:30. Eenmaal buitengaats was de Noordzee erg rustig, haast geen golven dus het zou een kalme trip worden. We hadden voor 20:15 gereserveerd in het restaurant en omdat op de boot de Nederlandse tijd wordt aangehouden was dat dus een uur eerder dan we aanvankelijk dachten. Na het eten even naar buiten gegaan, het was inmiddels donker en vervolgens naar de hut en vroeg naar bed. Oordopjes in tegen het motorlawaai en nog redelijk geslapen.

De volgende morgen werden we gewekt door de omroepinstallatie en zijn we gaan ontbijten. Vervolgens naar de hut om alles in te pakken en wachten op de melding dat we naar de auto konden gaan toen we hadden aangelegd. Eenmaal bij de auto moesten we nog even wachten voor we van boord mochten en toen we eenmaal weer op Nederlandse bodem waren waas het nog een kleine anderhalf uur rijden naar huis. Het einde van een mooie vier weken vakantie in Schotland.